گروه اجتماعی / تا پیش از سال 95 , مصالح و نخاله های ساختمانی شهر گرگان بعداز بارگیری بوسیله ماشینهای بزرگ و کوچک حمل نخاله , در ناحیه ی هزارپیچ تخلیه میشد . از یکی دوسال پیش و پیرو امر صادره از سمت استانداری , مقرر شد که محل تخلیه این نخاله ها - چه بسا برای وسایط کوچک تری زیرا نیسان و خاور - از هزارپیچ به توسکستان تغییر‌و تحول نماید . حمل نخاله ساختمانی مرکز تهران
همین دو خط امر ظاهرا بی آلایش استانداری که با ملاحظات به حق زیست محیطی و با انگیزه حفاظت و حراست هر چه بیشتر از «هزارپیچ» تحت عنوان محور توریسم گرگان , صادر شد , موجبات اعتراض و تجمع رانندگان وسایل حمل نخاله را در صحن علنی این هفته شورای شهر گرگان مهیا آورد . جماعتی که در ادامه صادر شدن این امر , روزی و معیشتشان دستخوش زخم های دورازشوخی قرار گرفته و می‌گویند :
نان شبمان را دریابید , ما‌را به توریسم و محیط زیست چه کار؟
مقرون به صرفه نبودن حمل توشه تا توسکستان به وسیله وانت بارها به دلیل گنجایش محدود بارگیری و به‌دنبال آن مخارج گاه به گاه جریمه ها رانندگی ناشی از بیش تر توشه , ارتقا مخارج سوخت به واسطه طولانی شدن فاصله , مستهلک بودن و سن بالای وسایط حمل نخاله و تهدید روزافزون مخاطرات جاده ای , جزء اعتراضات این صنف , به تبعات ناشی از راهبرد صادره بود . تنی چند از وانت داران معتقد بودند که در صورت استمرار این وضع و اوضاع , راه حل ای جز فروش وسیله عمل خویش ندارند زیرا جز ضرروزیان , عایدی دیگری قسمت آنها نمیشود .
سخنگوی شورای شهر گرگان هم مطالبات این صنف را به حق دانست و ارتقا خطرها جاده ای ناشی از رفت وآمد مداوم ماشینهای حمل نخاله در محور گرگان – توسکستان را امری محتمل رو به اعتقاد و باور تیتر کرد .
تکان دستهای شورائیان که به رانندگان شاکی اذن اعطا کرد تا اطلاع ثانوی گشوده نیز در هزارپیچ نخاله تخلیه نمایند توشه دیگر نشان اعطا کرد هر ضابطه , بخشنامه , آئین طومار , راهبرد و … که در بدو نگارش , اصل جامعیت و مانعیت را رعایت نمی‌کند محکوم به «دور خوردن» و احتمال دارد «شکست» است .
حسین ربیعی همینطور از هزار پیچ تحت عنوان حوزه ای که «هیچ به کارگیری ای از آن نمی شود» یاد کرد و مدعا شد : «تا 10 یا این که 20 سال آتی نیز می شود به راحتی خاک و نخاله های ساختمانی شهر گرگان را در هزار پیچ تخلیه کرد و هیچ مشکلی خیر از حیث سیمای شهری و خیر از حیث زیست محیطی بوجود نخواهد آمد . »
ربیعی بر این اعتقاد و باور است که آلرژی زیست محیطی در توسکستان به مراتب بیش تر از هزارپیچ است , زیرا به گفته او دفن نخاله در توسکستان قابلیت و امکان کشاورزی درین ناحیه را در سال های آتی از فی مابین میبرد .
درهمین حالا محسن کریمی نائب رئیس سرویس ها شهری شهرداری گرگان در همین نشست اظهار داشت که تخلیه نخاله در توسکستان با جواز محیط زیست صورت میگیرد .
او مقاومت و اعتراضات ناشی از تغییر و تحول را امری ارگانیک دانست و تاکید کرد : مسئولین شهری نمی توانند نسبت به بهبود حالت شهر و ارتقای تراز کیفی معاش شهروندان در بلند بازه زمانی , بی تفاوت باشند .
شهر‌دار گرگان هم با تاکید بر این‌که اجرای هر طرح , پروژه و هر دسته تصمیم گیری شهری از طرف مدیران می بایست با کمترین میزان جراحت و تبعات اجتماعی همراه باشد بیان کرد : در عین هم اکنون نباید فراموش کرد که حفاظت از حیطه توریسم هزارپیچ به مراد جذب سرمایه گذار انجام شده و سپرده گذاری در آن علاوه برمنافع توریسم , در کارآفرینی استوار هم موءثر است .
عبدالرضا دادبود بیش تر کرد : در حین این دوران , بعضی سرمایهگذاران به دلیل نگرانی از تخلیه نخاله و فاضلاب شهری , از سپرده گذاری در هزارپیچ پشیمان گردیده اند و این آسیبی دور از شوخی در مسیر بسط شهری به حساب آورده می شود .
سخنگوی شورای شهر : «تا 10 یا این که 20 سال آتی نیز می شود به راحتی خاک و نخاله های ساختمانی شهر گرگان را در هزار پیچ تخلیه کرد و هیچ مشکلی خیر از نگاه سیمای شهری و خیر از لحاظ زیست محیطی به‌وجود نخواهد آمد . »
هر چند شورائیان از شهر دار گرگان خواستند تا ضمن تعاملات تولید کننده با استانداری گلستان , نسبت به اتخاذ تصمیم در جهت رفع مشکلات این صنف مبادرت و بنابراین از آسیبها و تبعات احتمالی آتی پرهیز نمایند ولی جنبش دستهای در هوا چرخان شورائیان که در پایان گرد هم آیی به صورت غیررسمی به رانندگان شاکی اذن بخشید تا اطلاع ثانوی گشوده نیز در هزارپیچ نخاله تخلیه نمایند , توشه دیگر نشان بخشید هر ضابطه , بخشنامه , دین طومار , راهبرد و … که در بدو نگارش اصل جامعیت و مانعیت را رعایت نمی کند محکوم به «دور خوردن» و شاید «شکست» است .
کارگری که در صحن علنی شورا با خشم , از «گردشگر» تحت عنوان «پولدار بی درد» اسم میبرد و ممانعت از تخلیه نخاله به مراد محافظت شأن توریسم حوزه هزارپیچ را به بهای»لگدمال شدن قشر ضعیف» می داند , به «دیده نشدن» و «حساب نیامدن» شاکی است و آن گاه که می بیند در د–گ تغییرات گسترش شهری سهمی برای وی نمی جوشد , توسعه و گسترش توریسم و حفاظت از محیط زیست را اشرافی گری تلقی کرده , بر آن میتازد و در بهترین موقعیت , از ملازمت و همراهی با مدیران شهری رمز گشوده می‌زند و ممکن است فیض نیز می شود به عبارتی که جرجانی نماینده شورای شهر پیش گویی می نماید که «عدم حل مشکلات رانندگان منجر می شود که در آتی جزو نخاله ها در رودخانهها و حاشیههای شهر گرگان تخلیه شوند . »